Sinte Silje returns

(eg tek deg med litt attende i tid: det er om lag tre timar til operasjon, og eg kjenner at dette, dette taklar eg. til og med utan den vesle mirakeltabletten! så kjem den koselege professorkirurgen eg har snakka med før.)
– Kan du bli med meg litt? (spør han på østlandsk. trur eg. eg tenker at hei, korfor er ikkje du og opererer han som sku opereres før meg? også tenker eg at han sikkert bare ska være omtenksom og berolige meg. for han veit at eg er litt «smånervøs».)
– Det har vært en del ulykker i går og i dag. Vi har rett og slett ikke kapasitet til å utføre operasjonen din, og må utsette den. Det er stor kø av akutte skader til operasjonsbordet, vi opererte til midnatt i går, og fremdeles ligger folk på vent med alvorlige skader.
(omtrent her tenker eg at jaja, der gjekk japanturen i vasken. heldigvis var det ikkje så ille.)
– Vi utsetter operasjonen til torsdag. Da garanterer jeg deg operasjon. Vi hiver ut de som sto før deg på lista. Du får permisjon fra sykehuset nå, og kommer tilbake torsdag morgen.
(no ville eg ha hytta med neven mot helsevesenet som ikkje har ressursar nok. men det var gyldig grunn, då. uansett kunne eg ikkje hytte. eg var for oppteken av å grine fordi eg var så sjukt skuffa, hadde vore oppe sida klokka fem, ikkje drukke eller spist heile dagen og mentalt er ganske utslitt.)
(og ja, eg digger å ta illustrasjonsbilete. med meg sjølv i hovudrolla.)

moral: kjør forsiktig. oppfør deg. ellers så ødelegger du litt for dei som har stått fint i kø i et halvt år.